Glenwood Springs - Denver

Hallo allemaal,

We zijn inmiddels weer in Denver in het Red Lion Hotel. Vanmorgen zijn we eerst nog naar Glenwoood Cavern Adventure geweest. Dit is een kleinschalig pretparkje bovenop de berg via een kabelbaan bereikbaar. Mitch vond vooral de rodelbaan erg leuk. Om 12:30 zijn we op weg gegaan naar Denver waar we om 16:00 aankwamen. Hier hebben we de auto uitgemest en de koffers geordend om vervolgens lekker in het restaurant een pizza te eten. Nu gaan we lekker slapen want morgenochtend vliegen we om 10:10 naar Honolulu Hawaii.

Veel liefs.

Moab - Glenwood Springs

Vandaag hebben we een relaxed dagje gehad. Om 09:30 zijn we vanuit Moab vertrokken richting Glenwood Springs in Colorado. We hebben nog een tussenstop gemaakt bij Cisco Ghost-town. In 1924 werd er olie en aardgas ontdekt in de buurt van Cisco. Op een gegeven moment diende de stad als een saloon en water bijvulstation voor de Denver en Rio Grande Westelijke Spoorweg. De teleurgang van de stad kwam met de ondergang van de stoomlocomotief. De stad bevat vele overblijfselen van een typische oude West spoorweg stad. Helaas voor de geschiedenis en de spoorlijn heeft de spookstad door de gemakkelijke toegang en de nabijheid van de snelweg vandalen gelokt. De relikwieën zijn zwaar beschadigd en de stad is bezaaid met verlaten voertuigen. Evengoed leuk om er even rond te neuzen en leuke foto's te maken. Mitch heeft nog een oud zakmesje tussen de rommel gevonden en auto-emblemen van Cadillac en Oldsmobile. Daarna zijn we langs de rivier de Colorado naar Glenwood Springs inde Rocky Mountainsgereden. We waren hier om 15:00 uur en hebben daarna alleen maar gerelaxed op ons balkon en Mitch heeft weer heerlijk kunnen zwemmen met Nederlandse en Belgische kinderen. Morgenochtend gaan we nog even met de kabelbaan omhoog om te rodelen en daarna gaan we weer terug naar Denver waar ons avontuur in de USA begon. Maar het is nog niet afgelopen want we gaan nog heerlijk 7 dagen relaxenaan Waikiki Beach inHawaii.

Moab

Vanmorgen ging de wekker al vroeg af, 05:00 uur, we wilden graag de sunrise in Arche National Park zien. We hadden een lekker bakje koffie gezet om wakker te worden toen we ineens een donderslag hoorden. Nee toch niet weer een onweersbui dachten we. Maar het was geen droom, we hadden te maken met weer een gigantische onweersbui dus geen mooie sunrise. Toen zijn we ons bed maar weer ingedoken en hebben geslapen tot 20:30.Na het ontbijt zijn we om 10:00 naar Arches National Park gereden. De zon was er inmiddels weer volop en veels te warm naar onze zin. We zijn naar Landscape Arch gereden, dit is de langste natuurlijke boog in de wereld, met een overspanning in 2004 van 88,4 meter. In 1991 is er van de Landscape Arch een stuk afgebroken met de afmetingen van 20m bij 3,66m bij 1,33m. Een ooggetuige maakte hier toevallig net een filmpje van. Nu is het niet meer toegestaan om onder of op de boog te lopen. Het is een trail van ongeveer 2 km, in deze hitte is dat best veelmaar het is het ook waard. Terug bij de auto besloten we nog even bij het uitzichtpunt opDelicate Arch te stoppen, dit is een 16 meter hoge vrijstaande natuurlijke boog. Delicate Arch is het meest beroemde monument uit het nationaal park en een belangrijk symbool voor de staat Utah. De boog staat afgebeeld op de nummerplaat van Utah en op eenpostzegel uit1996 die het honderdjarig bestaan van de staat herdacht. Er loopt ook een trail naar de boog maar die is ruim 5 km heen en terug en in deze hitte was dat voor ons niet te doen. Vanaf het uitzichtpunt vonden wij hem ook al mooi.We zijn om 14:30 terug gereden naar het motel om lekker terelaxen aan het zwembad.'s Avonds hebben we lekker gegeten bij Eddie McStiff's op aanraden van John en Jol, het was erg gezellig daar en we hebben heerlijk gegeten. Morgen rijden we weer richting Colorado waar we deze reis door de USA zijn begonnen. Time flies when you're having fun.............

Kayenta - Moab

We hebben lekker wat uitgeslapen deze morgen en zijn pas om 09:30 vertrokken richting Moab. Ja, dit is voor ons al uitslapen hoor. We kwamen weer langs Monument Valley en hebben nog wat foto's gemaakt maar dan vanaf de andere kant. We kwamen ook langs de Mexican hat, een balanserende rots in de vorm van een sombrero. Het was wederom een prachtige rit langs verschillendegebergten in allerlei vormen en kleuren. Nog voordat we Moab bereikt hadden zagen we de eerste rotsboog, Wilson Arch. Ook dit verschijnsel is miljoenen jaren geleden ontstaan door allerlei eroderende krachten zoals water, ijs, wind, kou en hitte. Op deze manier hebben zich in dit gebied meer dan 2000 bogen gevormd. Een opening wordt als boog gezien als de overspanning minstens 90 centimeter (3 feet) breed is; de hoogte is niet van belang. De grootste boog inArches NationalPark, Landscape Arch, heeft een overspanning van 93 meter. Mitchel heeft Wilson Arch beklommen en er middenin gestaan. Pa en ma kwamen ongeveer tot de helft want het was best steil en glad. Mitch vond het geweldig dus zal het in Arches wel naar z'n zin hebben. Om 14:30 kwamen we aan bij de Bighorn Lodge in Moab waar we 2 nachten zullen slapen. We gaan zo weerlekker zwemmen en daarna na het eten nog even Arches National Parcs in. Morgenochtend willen we weer vroeg op om hopelijk een mooie zonsopkomst te zien.

Page - Kayenta

Vanmorgen hadden we om 11:00 uur een excursie geboekt naar de Upper Antelope Canyon.

Upper Antelope Canyon werd in het jaar 1931 ontdekt door het 12-jarige meisje Sue Tsosie. Haar volk, de Navajo Indianen, noemden de kloof 'Tse Bighanilini', dat betekent: 'de plaats waar water door rotsen stroomt'. De Navajo's hebben de vondst van de canyon jarenlang geheim gehouden. De kloof ligt binnen in een hoog, rood zandstenen plateau; de ingang is een smalle opening die je niet het idee geeft dat er iets bijzonders te zien zal zijn. Maar dat verandert direct nadat je naar binnen loopt, je bevindt je dan in een magische wereld tussen glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht.

We kwamen er om 10:30 aan en hoorden toen dat het pas 09:30 was omdat we in Arizona zijn en ze hier de zomertijd hebben afgeschafd. Gelukkig was er nog plaats voor de tour van 10:00 dus hoefden we niet lang te wachten. Het was bewolkt dus hadden we geen geluk met het weer want nu zullen de kleuren in de kloof wat minder zijn. We werden er in een pick-up naar toe gebracht en het was een erg bumpy ride. Na 15 minuten bereikten we de ingang van de kloof en kon de tour beginnen. We liepen door de kloof die ongeveer 90 meter lang is en wanden heeft van 40 meter en hebben op verschillende plaatsen foto's gemaakt. Na ongeveer een uur zijn we weerteruggereden. De kinderen achterin de pick-up (Mitch en twee franse kindjes)vonden de rit leuker dan de kloof want ze schaterden het uit iedere keer als ze een meter de lucht in vlogen.

Na dit avontuur hebben we geluncht met uitzicht over Lake Powell om vervolgens door te rijden naar Kayenta wat vlakbij Monument Valley ligt. Onderweg hebben we weer een flinke onweersbui gehad. De buien waren zo heftig dat we zelf modderstromen uit de bergen zagen stromen. We komen om 16:30 aan bij ons hotel. Het is hier weer een uur later want we zijn in Navajo gebied en hier hanteren ze weer wel zomertijd, heel verwarrend allemaal. Na uitgepakt te hebben zijn we gelijk naar Monument Valley gereden.

Miljoenen jaren geleden bevonden zich in dit gebied veel meer rotsen, die bestonden uit diverse soorten gesteente. De zachtere lagen zijn door erosie weggesleten, waardoor zich de zogenaamdemesa's gevormd. Dit zijn brede rotsen die aan de bovenkant plat zijn. Het voortdurende erosieproces zorgt ervoor dat ook een mesa zeer langzaam wegslijt. De hardere bovenlaag slijt minder snel dan de zachtere zijkanten, eenmesa wordt daardoor dus steeds smaller. Als de breedte van rots uiteindelijk kleiner is dan de hoogte, is het niet langer een mesa, maar een butte. Ook debutte slijt langzaam weg, totdat er eenspire overblijft, een rotsnaald. Die uiteindelijk langzaam geheel zal verdwijnen.

Over een zandpad kun je een route rijden langs de mesa's, butte's en spire's. We hebben weer mooie fofo's en film kunnen maken, onder andereonze nieuwe banner bovanaan dit reisverslag. Toen we aan het eind van de route waren ging de zon bijna onder maar vanaf het zuiden werd de lucht langzaam aansteeds zwarter en begon het te bliksemen. In plaats van de zonsondergang die nu niet spectaculair was ging iedereen proberen de bliksemflitsen te fotograferen. Totdat er een echthevig onweer losbarstte en we veilig in de auto terug zijn gereden naar Kayenta.

Rock the West and Hawaii deel 2.

Hallo allemaal,

We hebben een nieuwe blog aangemaakt omdat we geen foto's meer op de andere kunnen zetten (max 200). Leuk dat jullie nog allemaal met ons meereizen.

Groetjes,

Arend, Miranda en Mitchel